الان که ساعت رو نگاه میکنم دقیقا 5:18 دقیقه صبحه… نمیدونم چه احساس و مرضی تو وجودم یهوو مثه وجدان شیر فرهاد بیدار شد که بیا یه پست بلاگ بده ولی خب مساله اصلی اینه که ساعت 5 صبح لاگین کردم.
اولش باید عید رو بهتون تبریک بگم. امیدوارم یک سال پر از موفقیت رو داشته باشین…
تو این چند روزی که از سال جدید گذشته، تقریبا اونقدری وقتم خالی بوده که یه خورده سریال و فیلم ببینم. اولین نکته اینه که سخنرانی پادشاه بدون شک بهترین فیلم امسال بود و جفری راش و کالین فرث عالی بودن. احتمالا همتون تا الان این فیلم رو دیدین اگه ندیدین پیشنهاد میکنم که حتما یه وقتی واسش بزارین و از تک تک فریم هاش لذت ببرین.
سال جدید با سریال جدید… تازگیا شروع کرده بودم به دیدن دکستر. البته چون سرم شلوغ بود کند پیش میرفت روند دیدنش الان وضع یه کم بهتره. چیزی که بینهایت جالبه تو این سریال اینه که علیرغم موضوع خشنی که داره در پس زمینه همیشه یه آرامشی ببیننده رو فرا میگیره و این از نظر من برگ برنده سریاله. از موسیقی زیباش که بعضا با موسیقی کوبایی هم قاطی میشه نمیشه گذشت. واقعا از دست لوکیشن های نیویورکی راحت شدم و پرت شدیم تو میامی که محیط زیست بهتری داره.
Glee بهترین موزیکال تلویزیونی هم دیدنش برای اونایی که به موزیک های خارجی علاقه دارن شدیدا توصیه میشه. مخصوصا اینکه یه بازیگرش قبلا در برنامه آمریکن ایدول رد میشه و میاد تو این سریال بازی میکنه و اینقدر خوب میخونه که دوباره از طرف برنامه میان سراغش که بیا دوباره شرکت کن که البته اون قبول نمیکنه.
Doctor Who وای خدای من چطوری موفق ترین سریال علمی – تخیلی تاریخ تو ایران اینقدر کم دیده شده یا اصلا دیده نشده؟ آوازه Dr.Who که توسط شبکه بی بی سی پخش میشه تمام دنیا رو برداشته و به عنوان موفق ترین و طولانی ترین سریال تخیلی سالیان ساله که داره پخش میشه و حتی تو کتاب رکوردهای گینس هم ازش نام برده شده اما اینجا تو ایران ، شاید تعداد معدودی دیده باشنش.
محیط زیبای لندن با داستان های فانتزی که وقتی پاش میشینی نه گذر زمان رو متوجه میشی و نه خسته میشی. دو تا موردی که تو سریالهای امروزی اکثرا وجود خارجی ندارن و بعد از مدتی دلت رو میزنن.
سوپرنچرال که یار دیرینه من بوده و هست. ماجراهای دین و سم و اون خل دیوونه ای که عاشقشم یعنی کستیل به جاهای خوبش داره میرسه. دنیای فرشتگان بهترین چیزایی بوده که نشون دادن و تازه وقتی پای لوسیفر هم وسط باشه دیگه حرفی برای گفتن باقی نمیمونه!
فرینج هم که طبق معمول داره جلو میره. خبرهای بدی ازش به گوش میرسید مخصوصا اون کانتینری که گفتن نزدیک ونکوور شده تا وسایل سر صحنه سریال رو منتقل کنه واقعا آدم رو نگران میکرد اما فاکس نشون داد که فرینج واسش در اسلات جمعه شبها مهمه و نگهش داشت برای 22 اپیزود دیگه. خلاصه یه صفحه هم تو فیس بوک هست با نام کمپین «دادن جایزه امی به جان نوبل برای بازی ئر تقش والتر بیشاپ» که توصیه میکنم حتما لایک کنین گرچه تاثیر زیادی نداره اما نفس کار مهمه…
Castle این آخری رو دقیقا دارم همین الان دانلود میکنم تا ببینم. خلاصه داستان که خیلی با سلیقه من جور در میاد. نویسنده ای که کتابهای جنایی-ترسناک مینویسه و حالا توی شهر قتلهایی بر اساس و شبیه کتابهاش داره رخ میده و پلیس هم به اون شک میکنه! شک دارین در موفقیت سریال؟ یا فیلمنامه خوبش؟
هی وای من!:دی چقدر نوشتم تا این پایین اومدش… خلاصه با تمام این تفاسیر و صحبتها فعلا لیست سریالهایی که دارم میبینم پر و پیمون بیده:دی شاید یه کار برای ترجمه هم دوباره برداشتم با کمک یکی از دوستانم که حتما سورپرایز کننده خواهد بود. بعد از زیرنویس No Ordinary Family فکر کنم برم سراغ یه کار یه کم جدی تر.
در آخر نویسنده خل این بلاگ سال جدید رو دوباره بهتون تبریک میگه و براتون ارزوی بهترین ها رو داره…
خاطرات روزانه اوشینیک 
بیان دیدگاه